is effe kapot

of met andere woorden, is moe, voelt zich niet goed, zou zich het liefst willen verstoppen.

't zal wel aan't weer liggen zeker? 26 maart en hier ligt nog sneeuw in de straat. Die ook nog eens opgebroken is, waardoor de gang er vreselijk vuil bij ligt, wat ook niet bijdraagt aan mijn humeur...

Kruipt nu echt weg want wil mensen niet vervelen met haar gezaag. Het zal wel overgaan...

Verklappen of toch maar niet?

Gedachtendoos zit al een tijdje met een dilemma. Hoe met "Het Project" omgaan op mijn werk? Sommige collega's zijn op de hoogte van wat ik volgend jaar wil gaan doen: Drie maanden Teacher Training Course Yoga, wat verder reizen en voor de rest blijven alle mogelijkheden open. Nochtans zijn dit enkel de collega's die niet direkt hinder gaan ondervinden wanneer ik er voor minimum een jaar tussenuit trek. De collega's die er wel hinder gaan van ondervinden weten nog van niks. Wanneer en hoe moet ik ze het vertellen? Het hoe is niet zo moeilijk, dat zal gewoon op gedachtendoos haar manier zijn: the facts zonder al te veel poespas errond.Maar het wanneer... Dat ligt veel moeilijker. Ik wil ze het graag zeggen na de huwelijksreis, dus ergens in juni. Dan weten ze ervan en moet ik niet constant op mijn woorden letten want soms liggen er dingen op het puntje van mijn tong die ik weer snel moet inslikken... Mensen in mijn omgeving zeggen me dat juni nog veel te vroeg is. Om loopbaanonderbreking aan te vragen is september tijd genoeg. Ze hoeven dat daarvoor niet te weten, stel je voor dat ze je ontslagen.

Ja... stel je voor... Ik begrijp hun woorden, ik zie zelfs de logica ervan maar ik voel me er niet goed bij. De beslissing om in januari 2014 de boeken dicht te doen en een andere richting uit te gaan is voor mij persoonlijk al bijna een jaar geleden gevallen. De eerste 6 maanden bleef het eerder bij een abstract idee maar nu wordt het meer en meer concreet. We beginnen echt na te denken hoe we dingen praktisch kunnen gaan aanpakken. En daardoor heb ik ergens een gevoel alsof ik achterbaks ben, alsof ik een masker opzet. Ik zou er zo graag openlijk over kunnen praten maar natuurlijk weet je nooit hoe ze gaan reageren. En met "ze" bedoel ik dan eerder de mensen die boven mij staan en die beslissen over wel of geen loopbaanonderbreking, wel of geen C4.

Tijd brengt raad? Wat zou jij doen in mijn plaats? Vertellen in juni of wachten tot september?