Overlaatst een klein gesprekje gehad met een collega. Ik had op een onbewaakt ogenblik laten vallen dat ik het beu was, dat ik er genoeg van had. De grote waar-ben-ik-in-godsnaam-mee-bezig vraag, de waarvoor-doe-ik het. Haar antwoord was: om geld te verdienen. Ja dat is juist, maar tot welke prijs? Hoever wil ik (en jij) gaan om elke maand een mooi bedrag op mijn bankrekening gestort te krijgen? Tot ik ziek word? Tot ik het echt niet meer zie zitten? Tot mijn lichaam stop zegt omdat het al die stress niet meer aankan? Tot mijn relatie springt omdat ik diezelfde stress op mijn ventje uitwerk?
In alle bovenstaande gevallen is het al te laat, zijn de gevolgen al veel te groot geworden, zijn ze misschien zelfs niet meer om te keren. En waarvoor heb je het dan gedaan? Om geld te verdienen om dingen te kopen die je eigenlijk niet nodig hebt, die je dikwijls meer kosten dan ze waard zijn en die je alleen maar kopzorgen bezorgen (Shit, ik heb die iPhone toch niet ergens laten liggen, ondertussen heel je handtas op zijn kop zetten met een hartslag die de pan uitswingt...). En daardoor heb je de dingen die er echt toe doen verwaarloosd.
Wat zijn de dingen die er echt toe doen? Voor mij zijn dat dingen die je niet met geld kan kopen: vriendschap, liefde, gezondheid, geluk, verwondering. Ook nieuwe dingen leren, genieten van wat er nu is, kleine attenties opmerken en appreciëren. Wanneer ik de stress van me kan afzetten, het allemaal effe kan loslaten, merk ik veel meer dingen op: een voorbijganger die in zichzelf glimlacht, een mooie lucht, iemand die voor je stopt aan een zebrapad en daarbij vriendelijk knikt. De kat die om een aaike komt bedelen. Mijn ventje die me met een glimlach om zijn lippen zijdelings aankijkt. Allemaal dingen die ik niet opmerk als mijn hoofd vol is met dingen die ik nog moet doen, die ik absoluut niet mag vergeten want stel je voor dat ze niet tevreden van me zijn? Stel je voor dat het geld op het einde van de maand er niet zou komen. Wat zou er dan gebeuren? Zou ik minder gestresst zijn omdat niets meer moet? Zou ik de belangrijke dingen wel opmerken? Of zou ik me juist zorgen gaan maken over andere dingen? Zit het in de natuur van de mens om zich altijd maar met morgen bezig te houden? Zou de wereld een betere plaats zijn als we allemaal wat meer met vandaag bezig waren, wat minder met geld en wat meer met de essentie?
Want stel je voor dat je dood zou zijn. Het is een zinnetje dat ik elders op het internet gelezen heb en dat me aan het denken heeft gezet. Als je dood zou zijn, hoe wil je dan herinnerd worden? Als iemand die nergens tijd voor had omdat ze nog vanalles moest doen (wat dat vanalles dan ook mocht wezen), als iemand die zijn of haar werk boven al de rest zette? Uiteindelijk ben je niets, beteken je niets in deze wereld. De wereld draait door met of zonder jou, geen haan die ernaar kraait. Dus waar maak ik me eigenlijk zorgen over? Het is gewoon een kwestie van er even anders tegenaan kijken. En dat ga ik nu doen. 't Is vrijdagavond, alle dingen die nog moeten, zullen er maandag ook nog wel zijn, ik ga ze mijn weekend niet laten domineren. Ik ga genieten van de belangrijke dingen in het leven...
