Een boeket bloemen

Gedachtendoos werd vandaag verrast door haar ventje met een mooi boeket bloemen. Witte rozen en witte lelieën fleuren nu de tafel op. En mijn dag :-)

Voila, dat wilde ik even aan de blogwereld laten weten

observaties (gewone en minder gewone)

- Sommige mensen praten veel te veel. Over triviale dingen, je hoeft enkel maar ja te knikken terwijl je aan andere dingen aan't denken bent. Om nadien het verwijt te krijgen dat ze je dat toch gezegd hebben. Ergens tussen alle andere 'interessante' dingen tussendoor die het ene oor in en het andere oor uitgegaan zijn. Ook dat feitje. Oeps...

- Leuk om ongezien mensen te observeren. Zoals die ene zeer slanke dame die, in gesprek met een heer, zich absoluut ongemakkelijk voelde. Haar ene hand ging telkens naar haar kin, haar andere hand met daarin een kop koffie trilde een beetje. Ze zag eruit alsof ze zich het liefst in een donker hoekje zou verstoppen.

- Jaloers op de kat die uitgestrekt, ongegeneerd kan genieten van het moment. Haar kop op haar voorpoten. De nagels die ritmisch in- en uitgetrokken worden. De staart die af en toe een klein zwiepke maakt. Soms een grote geeuw. Geen zorgen.

- Ik saboteer mezelf. Om nadien te kunnen zeuren dat het toch niet lukt, dat het alle moeite niet waard is. Dat ik er beter mee kan stoppen. Misschien is dat juist wat ik moet doen. Stoppen. Stoppen met iets willen bereiken (55 kg, twee keer per week sporten, niet meer snoepen,...) en aanvaarden wat is. Maar dan kan ik niet meer zagen en klagen... Weg die samenhorigheid onder vrouwen (toch erg hé, ben je net een halve kilo kwijt, kan je dat pak koeken toch niet weerstaan zeker. Gij ook? Ja, en niets anders helpt hé. Nee, ik weet het jong, verschrikkelijk hé, blablabla) Weg, het hele ik-ben-toch-zo-zielig, de-hele-wereld-is-tegen-mij gevoel. Af en toe is het toch zo fijn om kalimero te zijn.... Huh!?

- Een kaarsvlammetje is hypnotiserend

- Bubbleshooting is verslavend

- Het is nooit meer echt stil. Altijd hoor je wel ergens een geluid

- Bloggen vraagt tijd, tijd die ik niet altijd heb of wil hebben.

- Sommige mensen praten teveel, ik denk teveel.

To drink alcohol or not to drink alcohol...

that's the question. Gedachtendoos heeft gemerkt dat alcohol haar lichaam geen goed doet. Eigenlijk weet ze dit al een hele tijd maar heeft ze dit altijd bewust genegeerd. want ach zo'n glaasje wijn kan toch smaken en wat maakt ééntje nu uit? Het maakt veel uit. Het maakt me moe, sloom en prikkelbaar. Ik slaap er 's nachts niet goed van. Zelfs na 1 glas word ik midden in de nacht, meestal rond een uur of 4 badend in het zweet, wakker. Opgeschrikt uit één of andere enge droom. Geraak dan maar weer eens in slaap. Geen wonder dat ik 's anderendaags niet aanspreekbaar ben.

Dus gedachtendoos heeft besloten om voor zover mogelijk geen alcohol meer te drinken. Voor zover mogelijk wat houdt dat in? Zowiezo door de week niets meer. Het gebeurde nogal eens dat ik na een zware dag uitgeput in de zetel viel en mezelf een glaasje amaretto of mavrodaphne ingoot, want dat had ik toch wel verdiend. Meestal bleef het bij eentje, soms werden het er twee. Sinds 3 weken houd ik me eraan om op weekdagen geen alcohol meer te drinken. Niet altijd even gemakkelijk maar doordat ik me er beter bij voel, lukt het om een theetje in de plaats te nemen. Weekdagen, dat houd in ook op vrijdag. En dat is wel moeilijk. Vrijdag hadden mijn ventje en ik de gewoonte om het gezellig te maken en bij een fles wijn bij te babbelen. Een gewoonte die niet zo gemakkelijk te doorbreken is. Hij giet zichzelf nog steeds een glas (of twee, drie) in maar tot nu toe heb ik het voor mezelf kunnen weigeren. Zondagen waren ook een delicaat punt. Na de les tango nog wat blijven hangen met een glaasje wijn gebeurde regelmatig. Door de wijn te vervangen door water of thee start ik maandag veel uitgeruster en lig ik maar pas tegen donderdag in de lappenmand.

Als ik het hele alcoholgebeuren objectief bekijk, zou ik het liefst helemaal niets meer drinken maar ik merk dat er een grote sociale druk is om toch mee te drinken. Bij een etentje hoort een aperitiefje en wijn. Ik kan me maar moeilijk voorstellen dat ik tijdens het aankomende kerstdiner bij mijn ouders thuis zeg dat ik niets alcoholisch drink. Ze gaan er vanalles achterzoeken of vinden je maar flauw (broerlief). Idem onder vrienden. Daar hoort alcohol bij en liefst heel veel (ze bekijken me nu al scheef als ik tussendoor een waterke vraag). Waarschijnlijk zou iedereen het wel aanvaarden wanneer er een medische conditie aan de basis ligt. Ja, sorry, geen alcohol voor mij, ik mag niet meer van mijn dokter klinkt natuurlijk veel spannender (Allé jong, wat? hoe? waarom?) dan ik drink niet meer omdat ik me er niet goed bij voel.

Dus tijdens de verplichte nummerkes blijf ik gewoon een glaasje meedrinken maar hou het wel veel beperkter dan vroeger. En wie weet komt er misschien ooit wel die dag dat ik de moed heb om tegen iedereen in te gaan en volledig te stoppen met alcohol