To drink alcohol or not to drink alcohol...

that's the question. Gedachtendoos heeft gemerkt dat alcohol haar lichaam geen goed doet. Eigenlijk weet ze dit al een hele tijd maar heeft ze dit altijd bewust genegeerd. want ach zo'n glaasje wijn kan toch smaken en wat maakt ééntje nu uit? Het maakt veel uit. Het maakt me moe, sloom en prikkelbaar. Ik slaap er 's nachts niet goed van. Zelfs na 1 glas word ik midden in de nacht, meestal rond een uur of 4 badend in het zweet, wakker. Opgeschrikt uit één of andere enge droom. Geraak dan maar weer eens in slaap. Geen wonder dat ik 's anderendaags niet aanspreekbaar ben.

Dus gedachtendoos heeft besloten om voor zover mogelijk geen alcohol meer te drinken. Voor zover mogelijk wat houdt dat in? Zowiezo door de week niets meer. Het gebeurde nogal eens dat ik na een zware dag uitgeput in de zetel viel en mezelf een glaasje amaretto of mavrodaphne ingoot, want dat had ik toch wel verdiend. Meestal bleef het bij eentje, soms werden het er twee. Sinds 3 weken houd ik me eraan om op weekdagen geen alcohol meer te drinken. Niet altijd even gemakkelijk maar doordat ik me er beter bij voel, lukt het om een theetje in de plaats te nemen. Weekdagen, dat houd in ook op vrijdag. En dat is wel moeilijk. Vrijdag hadden mijn ventje en ik de gewoonte om het gezellig te maken en bij een fles wijn bij te babbelen. Een gewoonte die niet zo gemakkelijk te doorbreken is. Hij giet zichzelf nog steeds een glas (of twee, drie) in maar tot nu toe heb ik het voor mezelf kunnen weigeren. Zondagen waren ook een delicaat punt. Na de les tango nog wat blijven hangen met een glaasje wijn gebeurde regelmatig. Door de wijn te vervangen door water of thee start ik maandag veel uitgeruster en lig ik maar pas tegen donderdag in de lappenmand.

Als ik het hele alcoholgebeuren objectief bekijk, zou ik het liefst helemaal niets meer drinken maar ik merk dat er een grote sociale druk is om toch mee te drinken. Bij een etentje hoort een aperitiefje en wijn. Ik kan me maar moeilijk voorstellen dat ik tijdens het aankomende kerstdiner bij mijn ouders thuis zeg dat ik niets alcoholisch drink. Ze gaan er vanalles achterzoeken of vinden je maar flauw (broerlief). Idem onder vrienden. Daar hoort alcohol bij en liefst heel veel (ze bekijken me nu al scheef als ik tussendoor een waterke vraag). Waarschijnlijk zou iedereen het wel aanvaarden wanneer er een medische conditie aan de basis ligt. Ja, sorry, geen alcohol voor mij, ik mag niet meer van mijn dokter klinkt natuurlijk veel spannender (Allé jong, wat? hoe? waarom?) dan ik drink niet meer omdat ik me er niet goed bij voel.

Dus tijdens de verplichte nummerkes blijf ik gewoon een glaasje meedrinken maar hou het wel veel beperkter dan vroeger. En wie weet komt er misschien ooit wel die dag dat ik de moed heb om tegen iedereen in te gaan en volledig te stoppen met alcohol

2 opmerkingen:

  1. Als je, zoals je zelf zegt, niet goed tegen alcohol kunt, zelfs 1 glas, dan moet je het ook niet drinken, het is het niet waard. Laat de rest maar oordelen, trek er u niets van aan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je voor de bemoedigende woorden, maar er niets van aan trekken is dikwijls makkelijker gezegd dan gedaan. Daarnaast is het zo dat ik de smaak van een goed glas wijn wel weet te appreciëren. Voelt zich niemand geroepen om een drankje te maken met de smaak en het uitzicht van wijn maar zonder de negatieve gevolgen van alcohol? Ik wil wel proefkonijn spelen :-)
      Soit, Rome is ook niet gebouwd in één dag, ik ben goed op weg om een olifantenhuid te kweken tegen de oordelen die mijn kant opkomen, al zeg ik het zelf... Het is het inderdaad allemaal niet waard.

      Verwijderen

Dank je om gedachtendoos mee te helpen aanvullen!