Die laatste keer de deur achter me dichttrekken, het gaat met een krop in de keel zijn. Want dan is het echt definitief. Ik hoop dat ze er goed voor zorgen....
Verhuurd
Die laatste keer de deur achter me dichttrekken, het gaat met een krop in de keel zijn. Want dan is het echt definitief. Ik hoop dat ze er goed voor zorgen....
En de resultaten zijn...
5 cm minder op de buik, 3 cm minder op de heupen, 2 cm minder op elk bovenbeen en hier en daar nog een centimetertje van de kuiten en de biceps. En dat na drie weken!!! Ik ben er superblij mee. Maar ik heb er wel keihard voor moeten werken. Zes dagen op zeven sporten en echt afzien, bijna doodgaan, naar adem happen, zweetdruppels die van je neus druppen... Ja het programma heeft zijn naam niet gestolen, het heet niet voor niets Insanity. Maar ik ben helemaal om. Het is elke dag toch wel een opgave om eraan te beginnen, tijdens de workout is het telkens weer een klein beetje doodgaan, over je grenzen gaan, die mens die daar staat te schreeuwen "push y'all, you can do it" vervloeken maar nadien geeft het zo'n goed gevoel. Nog 6 weken te gaan, ik ben echt benieuwd wat het eindresultaat gaat zijn.
De zoektocht naar een trouwkleed...
is beëindigd! Ik heb de perfecte outfit gevonden. Maar het is helemaal iets anders geworden dan ik in gedachten had. En ook het budget is maar een "heel klein beetje" overschreden (slik). Ik wilde eigenlijk graag een kort kleedje, geen wit en geen zwart, dat ik achteraf nog kon dragen voor een speciale gelegenheid. Het is net iets anders uitgedraaid. Maar ik ben er superblij mee. Meer ga ik nog niet onthullen want mijn ventje kent deze blog ook en het moet een verrassing blijven.
Ik had al een tijdje geleden met mijn nicht afgesproken om samen te gaan trouwkleed shoppen. We weten de dag wel te kiezen! Net deze waarop de eerste sneeuw valt en niet zo'n klein beetje. Maar ja, allebei verlof genomen dus wij dan toch maar naar Arnhem. Mooie sneeuwlandschappen gingen traag aan ons voorbij. In het heengaan viel het allemaal nogal mee maar in het terugkomen was het echt een hel. Sneeuw, ijs, wegen die niet gestrooid waren, we hebben het allemaal meegemaakt. Vier uur onderweg voor een trip van twee uur. Ik ga de dag waarop ik mijn trouwkleed gekocht heb in ieder geval niet meer vergeten... ijskoud en sneeuw a volonté. De dag van de trouw mag van mij het omgekeerde zijn: snikheet en stralende zon. :-)
Wat de feestzaal betreft: dat is zo goed als in orde. We gaan wel wat meer mogen betalen voor de drank maar we kunnen de zaal in ieder geval al houden. Gelukkig want om opnieuw naar een zaal te gaan zoeken, dat zag ik echt niet zitten.
Volgende hurdle zullen mijn schoenen zijn. Ik met mijn maatje 3 à 34 zal ze op maat moeten laten maken. Ik hoop dat ze, in de winkel waar ik mijn dansschoenen laat maken, me ook kunnen helpen met mijn trouwschoenen. To be continued...
Ik had al een tijdje geleden met mijn nicht afgesproken om samen te gaan trouwkleed shoppen. We weten de dag wel te kiezen! Net deze waarop de eerste sneeuw valt en niet zo'n klein beetje. Maar ja, allebei verlof genomen dus wij dan toch maar naar Arnhem. Mooie sneeuwlandschappen gingen traag aan ons voorbij. In het heengaan viel het allemaal nogal mee maar in het terugkomen was het echt een hel. Sneeuw, ijs, wegen die niet gestrooid waren, we hebben het allemaal meegemaakt. Vier uur onderweg voor een trip van twee uur. Ik ga de dag waarop ik mijn trouwkleed gekocht heb in ieder geval niet meer vergeten... ijskoud en sneeuw a volonté. De dag van de trouw mag van mij het omgekeerde zijn: snikheet en stralende zon. :-)
Wat de feestzaal betreft: dat is zo goed als in orde. We gaan wel wat meer mogen betalen voor de drank maar we kunnen de zaal in ieder geval al houden. Gelukkig want om opnieuw naar een zaal te gaan zoeken, dat zag ik echt niet zitten.
Volgende hurdle zullen mijn schoenen zijn. Ik met mijn maatje 3 à 34 zal ze op maat moeten laten maken. Ik hoop dat ze, in de winkel waar ik mijn dansschoenen laat maken, me ook kunnen helpen met mijn trouwschoenen. To be continued...
Aaijaaijaai
Pfiew, het is alweer drie weken geleden dat ik hier nog eens gepost heb. Wat gaat de tijd toch snel! En wat is er ondertussen allemaal gebeurd waardoor ik deze blog een beetje verwaarloosd heb? Awel vanalles!
1) De uitbater van onze trouwzaal is er vandoor. Met de noorderzon verdwenen. En blijkbaar met meename van 80.000€ waaronder ook ons voorschot... Voor de moment is het onzeker hoe het nu verder moet. Er blijkt een nieuwe uitbater te gaan zijn vanaf 7 januari maar of we de zaal kunnen hebben (waarschijnlijk wel heeft hij ons telefonisch gezegd) aan dezelfde voorwaarden valt nog af te wachten. Dat gaan we bespreken ergens in de eerste twee weken van januari. Gelukkig heb ik onze uitnodigingen nog niet besteld. Het is op die manier ook dat we het te weten zijn gekomen. Ik wilde afspreken om samen met onze traiteur (een vriend van ons) te gaan kijken naar de keuken maar kreeg geen antwoord op mijn mails en telefoontjes. Dan maar langsgaan en met een gevoel van "dit kan toch niet waar zijn" naar het overnamepapier op de deur staan kijken. En nu wachten we af tot we kunnen afspreken met de nieuwe uitbater.
2) Ik heb twee weekjes verlof gehad en wat heeft dat deugd gedaan! Ik had een heel to-do lijstje maar heb maar de helft kunnen afstrepen. En weet je, eigenlijk kan het me niets schelen. Ik heb zo van die me-time genoten. Veel gelezen (De schaduwgrens serie van Tad Williams, gisteren begonnen in het laatste deel) mijn Grieks gestudeerd, wat yoga gedaan, tango gaan dansen, op de kerstmarkt geweest, geskypt met mijn broer en zijn vriendin die aan hun laatste weken van hun wereldreis begonnen zijn en die tangolessen in Argentinië aan't volgen zijn (Jaloers!). Niets moest, alles mocht
3) Ineens tot de conclusie gekomen dat het zo niet verder meer kon. Ik stond gisteren 1 januari op de weegschaal en daar stond 61,5 kg op. Verschrikkelijk en ik trouw binnen 4 maand. Ik heb diezelfde dag nog Insanity gedownload en de fittest gedaan. Mijn ventje languit in de zetel en ik al zwetend en puffend voor de pc. Ja watte! Het is echt zijn naam waard. Insane, niet normaal. Na afloop had ik het gevoel dat ik moest overgeven, het werd zwart voor mijn ogen, ik duizelde helemaal. En mijn spieren voelde na een uurtje al pijnlijk. Deze morgend deden vooral mijn benen pijn maar dat was niks tegenover hoe ze nu voelen na dag twee van de workout. Volgens mij moeten ze me morgen uit mijn bed rollen. Hoe ik de trappen ga af geraken weet ik echt niet. En van rusten is geen sprake tot dag 7...
Ik heb foto's genomen en ben dat van plan elke week te doen om mijn vooruitgang te tracken. Wie weet post ik ze hier wel na 60 dagen (want zo lang duurt het programma)
1) De uitbater van onze trouwzaal is er vandoor. Met de noorderzon verdwenen. En blijkbaar met meename van 80.000€ waaronder ook ons voorschot... Voor de moment is het onzeker hoe het nu verder moet. Er blijkt een nieuwe uitbater te gaan zijn vanaf 7 januari maar of we de zaal kunnen hebben (waarschijnlijk wel heeft hij ons telefonisch gezegd) aan dezelfde voorwaarden valt nog af te wachten. Dat gaan we bespreken ergens in de eerste twee weken van januari. Gelukkig heb ik onze uitnodigingen nog niet besteld. Het is op die manier ook dat we het te weten zijn gekomen. Ik wilde afspreken om samen met onze traiteur (een vriend van ons) te gaan kijken naar de keuken maar kreeg geen antwoord op mijn mails en telefoontjes. Dan maar langsgaan en met een gevoel van "dit kan toch niet waar zijn" naar het overnamepapier op de deur staan kijken. En nu wachten we af tot we kunnen afspreken met de nieuwe uitbater.
2) Ik heb twee weekjes verlof gehad en wat heeft dat deugd gedaan! Ik had een heel to-do lijstje maar heb maar de helft kunnen afstrepen. En weet je, eigenlijk kan het me niets schelen. Ik heb zo van die me-time genoten. Veel gelezen (De schaduwgrens serie van Tad Williams, gisteren begonnen in het laatste deel) mijn Grieks gestudeerd, wat yoga gedaan, tango gaan dansen, op de kerstmarkt geweest, geskypt met mijn broer en zijn vriendin die aan hun laatste weken van hun wereldreis begonnen zijn en die tangolessen in Argentinië aan't volgen zijn (Jaloers!). Niets moest, alles mocht
3) Ineens tot de conclusie gekomen dat het zo niet verder meer kon. Ik stond gisteren 1 januari op de weegschaal en daar stond 61,5 kg op. Verschrikkelijk en ik trouw binnen 4 maand. Ik heb diezelfde dag nog Insanity gedownload en de fittest gedaan. Mijn ventje languit in de zetel en ik al zwetend en puffend voor de pc. Ja watte! Het is echt zijn naam waard. Insane, niet normaal. Na afloop had ik het gevoel dat ik moest overgeven, het werd zwart voor mijn ogen, ik duizelde helemaal. En mijn spieren voelde na een uurtje al pijnlijk. Deze morgend deden vooral mijn benen pijn maar dat was niks tegenover hoe ze nu voelen na dag twee van de workout. Volgens mij moeten ze me morgen uit mijn bed rollen. Hoe ik de trappen ga af geraken weet ik echt niet. En van rusten is geen sprake tot dag 7...
Ik heb foto's genomen en ben dat van plan elke week te doen om mijn vooruitgang te tracken. Wie weet post ik ze hier wel na 60 dagen (want zo lang duurt het programma)
Abonneren op:
Posts (Atom)