Trots

Gedachtendoos is trots op haar ventje. Sinds vier weken danst hij tango met een blinde dame (laten we haar Molleke noemen) en hij doet dat heel goed! 't Is eigenlijk toevallig gekomen. Na de eerste les van ons niveau, werd de vraag gesteld of één van de leiders wou blijven omdat in het eerste niveau een leider tekort was. Mijn ventje heeft zich opgeofferd en hij was nadien heel enthousiast. Toch vond hij het niet altijd even gemakkelijk. Omdat Molleke niet ziet wat er voorgetoond wordt, moet mijn ventje alles uitleggen en je weet zelf ook dat beelden dikwijls veel meer zeggen dan woorden. Zelfs Saskia en Steven hebben even getwijfeld of ze haar wel zouden toelaten, net omdat ze als leraars niet constant met haar kunnen bezig zijn. Maar Molleke haar enthiousiasme en het feit dat ze nu een leider heeft met ervaring, hebben de doorslag gegeven om toch ja te zeggen.

Ik moet Molleke echt bewonderen, ze is een dame van achteraan in de veertig die sinds 15 jaar lijdt aan een progressieve oogziekte waardoor ze langzaam maar zeker blind wordt. Op dit moment onderscheidt ze enkel nog silhouetten. Een glas op een tafel ziet ze bvb niet meer staan. Maar toch komt ze, alleen, vanuit Wallonië, met de trein naar de les. 'The Tango Lesson' heeft haar gefascineerd en ze wilde nadien altijd al eens tango dansen. De eerste les is ze dan maar zonder leider gekomen in de hoop dat er iemand beschikbaar was. En kijk, het is nog gelukt ook :-).

 Je zou haar uit de les moeten zien komen. Zo mooi, ze straalt echt. Ze heeft al dansschoenen gekocht want mijn ventje geraakt zomaar niet meer van haar af. Molleke haar eigen woorden... En ook mijn ventje doet het heel graag. Voor hem is het een goede herhaling en zeker omdat Molleke echt op elke beweging reageert. Hij gaat zijn techniek helemaal kunnen perfectioneren want een beweging hier of daar teveel en Molleke gaat dingen doen die hij niet bedoeld had. Ook voor de andere leiders in hun les zal het niet altijd even simpel zijn. Saskia en Steven laten regelmatig wisselen van danspartner en dat is zowiezo al wennen. En dan krijg je ineens iemand voor je die op al je bewegingen reageert... Mijn ventje vertelde me dat die eerste wissel niet van een leien dakje verlopen is. Maar Molleke trekt zich dat allemaal niet aan, ze zegt dan nadien heel laconiek: "ah vertrouwde armen rond mij". Als ik niet beter wist, zou ik nog jaloers worden ;-)