Vakantie

Gedachtendoos is sinds zaterdag terug uit het mooie, zonnige Kreta. De eerste werkdag is achter de rug en doet verlangen naar een volgende vakantie. Die spijtig genoeg nog heel wat maanden op zich laat wachten. Al bibberend verzucht ik dat het daar toch veel beter is. In ieder geval qua weer. Qua crisis hoogstwaarschijnlijk niet. En toch, in Kreta lijkt er niet zoveel aan de hand te zijn. De terrassen zitten overvol (en niet alleen met toeristen), de marktkramers doen goede zaken, er wordt nog altijd gebouwd, nieuwe taverna's zijn erbij gekomen en mensen maken plannen. Of zou dit allemaal schijn zijn? Gedachtendoos weet het niet goed, krijgt er geen zicht op.

Enfin, ik wil jullie dit stukje proza, geschreven op een vroege morgen niet onthouden.

Acht uur 's morgens in Kreta. Gedachtendoos is heel stilletjes buitengeslopen om het ventje niet wakker te maken. Zittend op het terras met zicht op een enorme palmboom en de achterliggende bergen geniet ze, met een handdoek om haar heen tegen de ochtendkilte, van de stilte die enkel verstoord wordt door natuurlijke geluiden. Een vogeltje dat tjilpt, een hond die ginder in de verte blaft, een geitenbel. Plotseling een gedraaf van poten, een zwarte schicht die voorbij schiet, een grote sprong neemt, tot hoog in de olijfboom klautert en er niet veel later op haar dooie gemakken weer terug uit komt geparadeerd. De blik in haar ogen lijkt te zeggen:"Heb je me gezien?" Ik knik haar toe dat ik haar inderdaad gezien heb. Even later komt ze miauwend naar me toe. De hotelkat die vertroeteld wordt door iedereen die van katten houdt. Sommige hotelgasten gaan zover dat ze er eten voor kopen. Een mooi gebaar maar ze doen die beestjes er geen plezier mee want in de winter zijn ze op zichzelf aangewezen. Geen kommetje eten dat staat te wachten.

De zon kruipt langzaam hoger en streelt nu ook de bergflanken. Het hotel komt beetje bij beetje tot leven. Mensen verstoren de stilte waar ik eventjes heb van kunnen genieten en die heilzaam is geweest. Niet enkel stemmen scheuren mijn genot aan flarden, ook biepjes en bliepjes van blitse technologie. De GSM/ iPhone/ iPad kon natuurlijk niet thuisblijven en moet geconsulteerd worden vanaf het moment dat de slaap geweken is. Gedachtendoos vraagt zich af hoe je je nu kan ontspannen als je van alles op de hoogte wil blijven? Ik ben zo content dat ik een week geen mails hoef te lezen en te beantwoorden. Dat niemand me kan lastigvallen met telefoontjes. Dat ik ongestoord een boek kan lezen. Dat ik enkel maar moet denken aan op tijd zonnecreme op te doen...

Vakantie... kon dit maar alle dagen zo zijn...