Een gestolen moment

Deze middag in het zonnetje op het terras. Weggekropen in een hoekje om de wind die guur aanvoelt zoveel mogelijk te ontwijken. Genieten van wat misschien de laatste aangename momenten zijn voor de herfst echt doorkomt en de winter zijn intrede doet. De ogen gesloten, de gedachten eventjes stil. De geluiden van een stad in beweging des te luider. Het lijkt alsof de tijd alleen voor mij stil staat. Alsof in deze tijdloze ruimte alles rondom mij maar doorgaat en doorgaat en ik er even ben uitgestapt. Om naar deze gekke wereld te kijken en me te verwonderen. Om daarna ruw uit mijn verwondering gerukt te worden door de GSM die rinkelt. Weg stilte, weg verwondering, weg rust. Mijn gestolen moment heeft slechts kort geduurd maar het was mooi zolang het duurde.