Een week na het boze telefoontje uiteindelijk mijn gesprek met de baas gehad. De toon was heel anders dan tijdens het telefoontje. Toen hij begon met te vragen hoe het met me was dacht ik: ha je hebt je managementboek gelezen...
Een verontschuldiging is er niet uitgekomen, veel nieuws ook niet: weer het verhaal van die aantal klantenbezoeken en dat ik daar op afgerekend zou worden. Niet persé door hem maar wel door het hoger management. Ja natuurlijk...
Ik heb hem verteld van mijn voornemen om volgend jaar een jaar tijdskrediet op te nemen. En toen werd het stil aan de overkant. Voor eventjes. Hij had zijn antwoord vrij snel klaar: dat hij dat allemaal vanuit persoonlijk perspectief wel begreep maar dat het niet zo evident zou zijn dat dit zomaar zou aanvaard worden. Want ja, ik moest toch begrijpen dat ik met mijn productkennis en klantenkennis niet zomaar door eender welke interimmer kon vervangen worden. Huh? Nu ben ik ineens onmisbaar, ik dacht dat ik vijf minuten geleden een andere klok hoorde luiden... Wat het er ook van is, de bal is aan het rollen, het hoger management wordt ingelicht. Ik verwacht nog een stevige discussie vooraleer de verlossende handtekening zal gezet worden. Als ze al gezet wordt...
Nu, de aanvraag voor de teacher training course in binnen. Normaal zou ik binnen drie weken moeten weten of ik toegelaten wordt. En handtekening of niet, ik ga. Met of zonder tijdskrediet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank je om gedachtendoos mee te helpen aanvullen!