Groeipijnen

Twee weken ver in de TTC. Mooie momenten afgewisseld met minder leuke momenten. Lachen afgewisseld met tranen. Vreugde afgewisseld met pijn. Ik ontdek vele dingen over mezelf. Voornamelijk de schaduwkant die ik niet kon of wilde zien. Lichamelijke pijnen die voortkomen uit kwaadheid. Kwaadheid en weerstand tegen regels en structuur. Maar onder die kwaadheid zit angst. Angst dat ik dit niet aankan, dat ik er niet goed genoeg voor ben.

Op andere momenten vraag ik me af of dit wel is wat ik wil. Ik weet het niet. Wil ik hier echt mee doorgaan, wil ik gaan lesgeven, gaat dat me voldoening geven? Zo dikwijls denk ik dat ik nooit iets ga vinden om mijn leven zin te geven, dat ik niets echt graag doe. Ik wil van alles wat proeven en mijn hele leven nieuwe dingen blijven leren. Maar hoe kan ik daarmee in mijn levensonderhoud voorzien. Ik heb geen idee en dat frustreert me enorm. De idee dat ik geen controle heb over mijn toekomst. Dat ik het niet weet. Die onzekerheid, dat is iets waar ik moet mee leren omgaan. Ik moet leren vertrouwen te hebben, ik moet leren te geloven dat alles op zijn pootjes komt. En dat dit meestal anders is dan ik me had voorgesteld. Ik moet leren de controle los te laten.

En dan kom ik automatisch terecht bij VV. Heb ik in onze relatie ook teveel controle uitgeoefend? Heb ik alles op mijn manier gedaan?  Ik kan niet anders dan daar ja op antwoorden. Maar ik moet het ook nuanceren. VV heeft het langs zijn kant toegelaten dat ik dat deed. Hij heeft me nooit weerwerk geboden. Nooit eens gezegd: "Dit kan voor mij niet, ik wil het op mijn manier en niet op de jouwe". Ergens mis ik hem, het zou mooi geweest zijn om mijn groeiproces met hem te delen en ik zou het ook fijn gevonden hebben om zijn groeiproces mee te maken. Hij heeft echter anders besloten...

Ik ben er zeker van dat er nog vele dingen zullen naar boven komen en ik ben dankbaar dat ik een hele goede spirituele lerares heb hier op het eiland die niets met de TTC te maken heeft maar die me met mijn neus op mijn schaduwkant kan drukken. Respect voor hoe zij mensen hun ingesleten patronen kan laten zien. En niet alleen dat, ze helpt me ook om die oude patronen los te laten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Dank je om gedachtendoos mee te helpen aanvullen!