Een sms-je:

Ben jij thuis voor een theetje? Huh, VV die mij een sms-je stuurt om een theetje te komen drinken? Waar moet ik me nu aan verwachten? Wat bleek: hij kwam den Trotter van Griekenland halen maar eerst heeft hij nog verteld waarmee hij bezig is. Op een donderdagavond weggaan tot vroeg in de morgen. Op een vrijdagavond naar een concert gaan van "hoge en lage tonen" (????). Twee uur rijden op een zaterdagavond voor een tangosalon. En dat alles met zijn 16 jaar oudere vriendin waarvan hij volhoudt dat ze niets met elkaar hebben maar die misschien wel mee naar Griekenland gaat. Daar deed hij zeer vaag over.

Als ik zijn relaas aanhoor, komen een aantal bedenkingen naar boven.
1) Dit is niet de man die ik 12 jaar gekend heb. Door de week uitgaan tot 's morgens vroeg? Nee, nooit, werken was wat telde en dat zou hij nooit verwaarloosd hebben. Naar een concert gaan? Alleen als ik het voorstelde en dan pas na aandringen. Uit zichzelf? No way! Twee uur rijden voor een tangosalon? Vroeger was drie kwartier al te ver.... Welkom vreemde man.
2) Het is weer de vrouw die aanbrengt en bepaalt. Hij zegt als vanouds weer overal ja op. Ik snap het wel hoor. Iets nieuws is altijd leuk maar hij zit weer terug in hetzelfde patroon van altijd maar ja zeggen. Het patroon waardoor hij met mij gebroken heeft. Hij ging voor zichzelf denken en beslissen. Niet meer iemand anders laten bepalen. Ik zie het...

Is het mijn probleem? Nee, helemaal niet! Maar hij heeft nog altijd een plaatsje in mijn hart en als ik dit dan zie gebeuren kan ik alleen maar hopen dat hij geen 12 jaar meer nodig heeft om te beseffen dat hij zichzelf weer helemaal kwijt is...

Voila, dat moest er effe uit!