Gevoelens gaan op en neer. Nu ben ik sterk, het volgende moment barst ik in tranen uit. Nu ben ik kwaad, het volgende moment wil ik alleen maar wegkruipen ergens diep in een donker hoekje. Ik voel me zo machteloos. En ik haat het om machteloos te zijn. En dus verslind ik boeken (voornamelijk e-boeken die ik download via obscure sites) waarvan ik denk dat ze een oplossing kunnen bieden. Zo heb ik deze week o.a gelezen: "working on yourself doesn't work", "make every man want you", "how to create a magical relationship", "transurfing 1" en "love in the present tense".
Love in the present tense is een 'echt' boek en heeft me enorm aangesproken. Het laat je op een andere manier kijken naar je relatie en hoe jij daarin staat. Ik zou willen dat mijn ventje het boek ook zou kunnen lezen. Helaas is hij geen lezer en al helemaal niet in het Engels...
Ondertussen zijn er momenten dat ik het ook niet meer weet. Ik weet niet meer hoe ik me moet gedragen, wat ik nog wel kan doen, wat ik beter niet doe. Zet ik een masker op van onverschilligheid of laat ik toch mijn gevoelens zien? Wat zijn die gevoelens nog? Hoe ga ik om met de fysieke afstand die er tussen ons is? Vroeger liepen we altijd hand in hand, nu niet meer. Vroeger gaven we mekaar spontaan al eens een zoen zomaar midden op straat, nu is het alsof er 700 man tussen ons staat. Soms vraag ik me af of ik niet beter alleen doorga, ik weet dat ik dat kan. Ik heb hem niet nodig om mijn leven te leven. Ik heb mijn leven niet stilgezet omdat er nu een ring aan mijn vinger zit en ik heb hem ook nooit gevraagd om dat te doen.
Aan de andere kant geeft het universum me misschien wel exact wat ik nodig heb. Als het tijd is om uit te zoeken hoe deze relatie me kan helpen om te groeien, door bvb eindelijk eens mijn gevoelens te tonen ipv ze altijd in te houden, is dit wel de ideale situatie. En toch ben ik bang. Bang dat hij me in de steek zal laten door alles wat er boven gaat komen. Gek eigenlijk want vijf regels hierboven zeg ik nog dat ik zonder hem door kan gaan... En ik meen het ook... Waar ben ik dan echt bang voor?
Ondertussen is middernacht gepasseerd. Ik ben klaarwakker. Onbegrijpelijk, dat meisje dat 9 uur slaap per nacht nodig heeft, zit op dit uur nog achter haar pc. Ik heb het geprobeerd, om half 11 in mijn bed. Draaien en keren, om half 12 er maar weer uit. Mijn gedachten toevertrouwd aan het scherm. Alles om die stroom te kanaliseren, om niet compleet gek te worden.
Meditatie zeg je? Soms ben ik er echt te onrustig voor, mijn lichaam wil niet blijven zitten, mijn geest draait dol. Misschien moet ik maar eens zoeken naar een actieve meditatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank je om gedachtendoos mee te helpen aanvullen!