Van blij naar verdrietig en terug

Op weg naar huis, net voor Zaventem, zag ik twee vliegtuigen kort na elkaar opstijgen. Bij het eerste moest ik glimlachen. Binnenkort zit ik daar ook, een gevoel van opluchting kwam over me. Bij het tweede stroomden de tranen over mijn wangen. Geen idee waar die ineens vandaan kwamen en waarom dan wel. Ik liet ze maar stromen, twee minuten later waren ze opgedroogd, brak het zonnetje door de wolken en verwarmde mijn hart. Van blij naar verdrietig en terug...

De notariële volmacht waar ik in mijn vorige post van sprak, kan nog last minute (= 2 dagen voor vertrek) geregeld worden. Fijn, hoef ik me niets aan te trekken van heel de rompslomp rond de verkoop en hoef ik me ook geen zorgen te maken dat ik daarvoor moet terugvliegen. Oké, ik moet er 200€ voor op tafel leggen maar dat is nog altijd minder dan een vlucht van ergens in Azië naar Brussel. Ben er wel verdrietig om dat die volmacht uberhaupt nodig is, maar toch ook wel blij dat het zonder ruzie kan. Van blij naar verdrietig en terug...

Sprekend over Brussel. Gisteren samen met mijn nicht naar de kerstmarkt in Brussel geweest. Heel fijn, veel rond gelopen, twee heel leuke cafeetjes gedaan, lekker chinees gegeten en veel gebabbeld. Zij is heel veroordelend naar VV toe, vindt dat je zoiets niet doet, vindt ook dat ik veel te braaf en naief ben tov hem. Het maakte me een beetje verdrietig. Ach, misschien heeft ze gelijk maar ik voel me goed bij de manier waarop VV en ik nu met elkaar kunnen omgaan. Ik moet verder met mijn leven en dat kan ik niet als ik me blijf vastklampen aan hem (door kwaad, veroordelend etc te zijn) Dus doe ik dat niet. Is dat braaf en naief? Dan is dat maar zo. Ik ben haar wel dankbaar voor een aantal suggesties ivm de notariële volmacht. VV heeft ze allemaal aanvaardt dus ik ga ervan uit dat ook dat allemaal op zijn pootjes terecht komt. We hebben trouwens veel meer over andere onderwerpen gepraat dan over VV hoor. Onder andere over het aantal onderbroeken dat ik ga meenemen (2 misschien 4 want het zijn strings, die wegen niet zoveel...) Haar gezicht was goddelijk! Ze gruwt alleen al van het idee.. Van blij naar verdrietig en terug...

Een ander ding waar ik zelf nog niet goed uit ben, is wat ik ga doen met deze blog. Om familie, vrienden en collega's op de hoogte te houden, ben ik een andere blog gestart. Zij weten niet van het bestaan van deze blog af (of toch zeer weinigen) en dat wil ik graag zo houden. Ik wil hier anoniem mijn gedachten en gevoelens kunnen neerpennen. Of ik tijd ga hebben om twee blogs bij te houden? Misschien wel, misschien niet. Ik ga ervan uit dat de frequentie van posten hier volgend jaar wat minder zal zijn. Volledig stopzetten wil ik niet. Mijn gedachtendoos blijft een fijne, veilige plek om dingen in te steken en dat wil ik niet opgeven. Van blij naar verdrietig en terug...