Ik worstel...

Ik worstel heel erg met mijn gevoelens rond wat ik gisteren te horen heb gekregen. VV is na de tangoles nog even binnen geweest om den Trotter van Griekenland terug te brengen en om even te melden dat Molleke voor 4 weken met hem meegaat naar Griekenland. En dat ze daarna waarschijnlijk samen India, Nepal, Tibet en China gaan doen. AAAAAAHHH, dat waren onze plannen!!! Of toch zeker het laatste stuk!

Ja, Molleke, toen ik deze blogpost schreef heb ik haar naam lukraak gekozen, nog niet wetende dat ze mijn relatie/huwelijk zou ondermijnen. Blijkbaar is er intuïtie mee gemoeid geweest... Molleke komt ook terug in vorige blogposts als de vriendin van VV. Degene die 16 jaar ouder is en waarmee hij geen relatie heeft. Misschien geen romantische/sexuele relatie maar een relatie heeft hij er zeker mee want anders ga je er geen 4 weken mee op vakantie...

Het doet me echt pijn. Ik heb niet gekozen om alleen verder te moeten maar ik moet het wel doen! Alleen naar Azië, daar alleen gaan reizen omdat er geen partner meer is om het mee samen te doen. VV ging opnieuw beginnen, alleen, maar hij is helemaal niet alleen. Hij heeft iemand om mee te gaan. Hij hoeft niet alleen een café of restaurant binnen te stappen en medelijdend bekeken te worden. Hij hoeft zijn ervaringen niet alleen te verwerken. Ik moet dit wel allemaal doen. En hoe dankbaar ik ook ben voor alle lieve mensen rondom mij, die ene speciale persoon waar je alles mee deelt, mis ik heel hard. Aaaaah, het is niet eerlijk! Gillen zou ik willen doen, erop kloppen, roepen, tieren, schoppen,...

Maar Gedachtendoos blijft beschaafd en pinkt een traan weg...een hele vloedgolf...