Vechten met de buren

Ik heb het al eens gehad over hoe we onze kat gered hebben van een zwerversbestaan (Zie hier). Soms lijkt het alsof ze nog op straat leeft. Als je binnenkomt zal ze nooit zelf naar je toe komen. Meestal zit ze onder tafel, moet jij door je knieën gaan, ze aan je hand laten snuffelen en dan pas zal ze je een kopje geven en zich laten aaien. Ze is er dikwijls niet mee opgezet als je haar oppakt. Ze houdt het maximaal een halve minuut uit, meestal springt ze na 5 sec al uit je armen.

Ook met de katten van de buren klikt het absoluut niet. Van de ene heeft ze schrik, als ze die nog maar in de verte ziet, schiet ze als de weerlicht terug binnen. De andere, dat is een ander verhaal. Nero is een gezapige, langharige kater die geen vlieg kwaad doet. Hij zit meestal binnen maar kan via de rolluik die een beetje openstaat buiten. Hij is een beetje een schrikschijter als hij buiten is maar kom je in zijn territorium dan draait hij rond je benen, geeft je kopjes en laat zich uitgebreid knuffelen. Helemaal tegenovergesteld aan ons kat. Misschien daarom dat ze nogal eens in de clinch gaan.

Het eerste wat ons kat doet als ze buiten mag, is gaan kijken of de rolluik bij de buren openstaat. Zo nee, dan gaat ze er tegen staan duwen: "allé laat mij binnen!". Zo ja, dan roefelt ze naar binnen, doet alsof ze thuis is, eet en drinkt uit Nero zijn bakjes en gaat dan in de zetel liggen. De eerste paar minuten gaat dat goed, soms zitten ze vredig naast of tegenover elkaar. Maar dan opeens is't la guerre! Uit het niks vallen ze elkaar aan, grauwen, blazen, krabben.... De plukken haar vliegen in het rond. Even snel als het begonnen is, is het ook weer gedaan. De vraag is altijd: voor hoelang? Gisteren was het weer van datum. Maar deze keer heeft ons kat de meeste schade geïncasseerd. Ze is thuis gekomen met een waterig oog, is in haar reismandje gekropen, waar ze normaal een hekel aan heeft, en zit er nog altijd in! Ik hoop dat ze nu eindelijk geleerd heeft dat je beter een goede buur hebt dan een verre vriend ;-)