Kippenvel bij het turnen

Ik heb iets met turnen. Waarschijnlijk omdat ik heel vroeger zelf 6 jaar artistieke gymnastiek en 2 jaar tumbling/trampoline heb gedaan. Spijtig genoeg komt het zelden op tv. Wanneer het dan toch zover is, eens om de 4 jaar met de olympische spelen, probeer ik er zoveel mogelijk van mee te pikken. Anders dan bij voetbal is het een sport die aangenaam is om naar te kijken*. Ik moet toegeven dat er een aantal werkuren bij ingeschoten zijn om naar het turnen te kijken. En dat gebeurt dan met open mond! Wat de mannen aan de rekstok laten zien, niet gewoon. De oe's en de aa's vliegen op dat moment door het huis. Idem voor de dames op de balk. Ik weet hoe dikwijls ik daar af gedonderd ben dus ik vraag me altijd af hoe ze het toch doen. Als ik ze bezig zie, krijg ik het kippenvel op mijn armen. Vorige week was puur genieten voor mij.

Toch kunnen een aantal andere sporten mij ook bekoren om naar te kijken. Het hoogspringen dat nog moet komen en waarbij ik natuurlijk supporter voor Tia, de 100m vond ik adembenemend en als ik de zwemmers hun vlinderslagreeksen zie doen, verwonder ik me er over dat ze boven blijven. Ik heb het ooit eens geprobeerd en zonk als een baksteen richting bodem. Dan was ik met het turnen iets succesvoller. Een gouden medaille in de provinciale kampioenschappen is het hoogste wat ik behaald heb. En trots dat ik daar op was... Maar door blessures heb ik het turnen uiteindelijk opgegeven. Ik heb nog wat allerlei andere sporten gedaan maar niet één die in de buurt kwam. En als ik nu ergens een trampoline zie, begint het altijd te kriebelen. Iemand zin om een club voor "gepensioneerde" trampolinespringers op te zetten?

*Sorry aan al de voetballiefhebbers die ik nu tegen hun schenen heb geschopt!